Op de helft....

Inmiddels ben ik alweer op de heflt van mijn verblijf hier in Malawi. De tijd gaat echt ontzettend snel, maar ik heb het nog steeds ontzettend naar mijn zin. Het onderzoek dat we hier moeten doen voor onze studiepunten schiet al aardig op. We hebben nog één week totdat we een week vakantie hebben. We hebben op de planning staan om dan naar het meer te gaan om daar op het privéstrand van Matunkha te gaan camperen. We kunnen tent en alles van Jorrit en Hilde lenen, dus dat wordt een low-budget vakantie en dat is ook maar goed ook, want we hebben allemaal niet meer zoveel geld over, aangezien onze reis hiernaartoe en de onkosten voor het onderzoek al heel veel zijn.
Bert en Tineke hebben een puppy aangechaft en het is echt een schatje. Hij heet Choko en dat betekent "klein" in het Chitumbuka. Het is een ondernemend beestje, maar ook best slim. Binnen een week luistert hij al naar zijn naam en komt die als hij geroepen wordt.

Het regenseizoen is hier nu echt begonnen. Het nog steeds wel mooi weer en we hebben nog veel zon, maar tussendoor zijn er stevige regenbuien en dan komt het vaak voor dat wegen in rivieren veranderen. Het water stroomt dan met grote snelheid de bergen af. We zijn ook één keer soort van vast komen zitten in een stevige regenbui en onweer. We waren lopend naar een plek gelopen met onze tolks waar we een interview af gingen nemen. Toen we met het interview klaar waren, zo tegen vier uur in de middag, zagen we dat we omringd waren door donkere onweerswolken en regensluiers. Je kon sommige bergen niet eens meer zien. We besloten om maar in het schoolgebouwtje te gaan schuilen en dat was maar goed ook, want binnen de korste tijd barste het helemaal los en waren we omgeven door stromend water. Omdat het maar niet ophield besloten we om Jorrit te gaan bellen om te vragen wat we moesten doen, want teruglopen was niet echt een optie meer met al dat water en die erosie. Jorrit zei gelijk dat hij een auto zou sturen. Toen de auto aankwam was het alweer droog, maar het was goed dat we niet moesten lopen. Want overal in de weg waren gaten en spleten. Zelfs in de auto was het niet echt een pretje om hier doorheen te moeten en was ik soms een beetje bang dat we vast zouden komen zitten ondanks dat de auto fourwheel-drive had. Gelukkig ging alles goed, en kan ik weer een "Afrika-avontuur" op mijn lijstje zetten. ;) Maar het is echt super indrukwekkend wat water binnen korte tijd met land en de grond kan doen. En het is ook al indrukwekkend om te zien hoe heftig hier regenbuien kunnen zijn. Sowieso is het weer hier niet echt voorspelbaar, omdat je in de bergen zit en op elk moment een zware onweersbui tevoorschijn kan komen. Dat maakt het voor ons soms lastig om in te schatten of het veilig genoeg is om lopend naar een interview-plek te gaan of dat we beter met de auto kunnen. Maar als het even kan gaan wij liever lopend, want dat spaart ons weer benzinekosten. ;) En lopen is ook heel mooi trouwens, want je loopt dan via kleine padjes en je ziet overal om je heen de mooie natuur. Zo zijn we ook een keer naar een plek gelopen die 7 km verderop was. Dus dat was 14 km op één dag. We hadden wel gelijk de respect van de lokale bevolking verdient toen ze hoorden dat we dat stuk lopend hadden gedaan. Het was naturlijk wel vermoeiend vooral omdat het best warm is als je aan het lopen bent maar ik heb daar niet zo een erg in, omdat ik de hele tijd om me heen kijk en geniet. Een nadeel aan het lopen is eigenlijk alleen dat je heel erg op de tijd moet letten, omdat we wel voor het donker weer terug moeten zijn en het wel bijna 1,5 uur lopen is. Dus dan moet je uiterlijk half 5 weg. Maar gelukkig lukt dat ook altijd wel om de interviews zo te timen dat we weer op tijd op pad kunnen. Ik heb hier wel altijd ontzettende trek, maar dat is ook niet gek met al die beweging die ik hier krijg. Want we lopen of fietsen heel veel hier en het is allemaal heuvelachtig en moet je dus veel klimmen. Dus ik denk dat ik een enorme conditie opbouw. ;)

Zaterdag 17 december is ook echt iets heel hilarisch gebeurt. Ik zat met de meiden gewoon te chillen in het restaurant van Matunkha centre en toen kwam er een heel gezelschap. Het bleek een trouwerij te zijn en ze kwamen op Matunkha om foto's te maken want het wordt wel eens als fotolocatie gebruikt, omdat hier alles mooi aangelegd is. We pakten snel onze spullen om ruimte te maken en omdat we sowieso naar Jorrit en Hilde wouden gaan. Maar we moesten per se blijven en zelfs mee op de foto ook al waren verre weg van feestelijk gekleed want het is ontzettend hip als je "azungos" (Malawiaans woord voor blanke) op je trouwfoto's hebt staan. Echt te grappig. We kenden die mensen helemaal niet en iedereen wou met ons op de foto. Zelfs kinderen werden er snel bijgehaald zodat ze met ons op de foto konden. Echt te bizar. Je voelt je hier sowieso al een beetje een "celebrity" omdat je door iedereen aangekeken, achter na gelopen, en geroepen wordt maar dit was echt de top van de ijsberg. Niet normaal hoe bijzonder en geweldig ze blanke mensen vinden.

Als het goed is wordt op maandag de kerstboom hier in het restaurant opgetogen en mogen we helpen om die op te zetten. Ik hoop dat ik dan eindelijk een beetje een kerstgevoel krijg. Want tot nu toe heb ik dat nog helemaal niet ook al is het nog maar een week tot aan kerst. Maar wat wil je ook als het de hele tijd rond de 30 graden is. ;) Maar we zijn al wel lekker aan het plannen hoe we de kerstdagen gaan invullen en wat we precies gaan maken met het kerstdiner. Dit gaan we met alle Nederlanders hier op Matunkha centre vieren. Dat zijn dus Jorrit, Hilde, hun kinderen, Bert, Tineke, een vriendin van Hilde en wij drie meiden. We hebben ook al bedacht om met kerstnacht onze eigen dienst te gaan houden. Ik heb hier best zin in en ik denk dat we best een leuke kerst gaan hebben. En wie weet kunnen we lekker buiten op het terras het kerstdiner houden. Hoe bijzonder is dat... En gelijk na de kerstdagen gaan we een aantal dagen naar het meer. Lekker bruin worden tussen kerst en oud & nieuw! Haha. Helemaal geweldig!

Ik wens jullie allemaal hele fijne en gezegende kerstdagen en ik zal wel weer een verslag typen over hoe uiteindelijk de kerstdagen verlopen zijn en hoe we het op vakantie hadden.

Xx Eveline

P.S. Ik weet niet zo goed wanneer ik deze blog online kan zetten, omdat de afgelopen twee weken regelmatig de stroom uitgevallen is en door de regenbuien de verbinding met het internet niet altijd optimaal is.