Outreach

Op dinsdag 29 november ben ik samen met Maaike mee geweest met de outreach van het St. Patrick Hospital. De reden waarom we maar met z'n tweeën mee mochten was, omdat er voor drie extra personen geen plek meer was en twee personen meer kan net. Maar er komen nog meer gelegenheden om mee te gaan en dan roteren we steeds door, zodat we alle drie evenveel mee kunnen. Outreach betekent dat je met een aantal verpleegkundigen en werknemers van het St. Patrick Hospital de dorpen intrekt om hier baby's te wegen, registreren en vaccineren. Tegen kwart over negen in de ochtend begon ons avontuur. We werden door de ambulance opgehaald, want daarmee gaan ze de dorpen in. Dit betekent dat je met 9 personen in een redelijk klein busje lekker knus bij elkaar zit en ongeveer 30 km op een hobbelpadje onderweg bent. Echt te hilarisch! :) Ik vloog regelmatig in de lucht en stootte een paar keer bijna mijn hoofd. Op plaats hadden Maaike en ik door dat er een kip onder het bankje zat waar wij op zaten en de rest van de weg vroegen we ons waarom ze een kip mee hadden. In het dorp aangekomen en alle spullen uitgeladen zag Maaike dat één van de vrouwen met die kip weg ging en zag dat het hoofd omgedraaid werd. Toen pas beseften we dat die kip voor de lunch was en we schoten beide spontaan in de lach, omdat we er helemaal niet over na gedacht hadden dat het voor de lunch zou zijn. Want wij als Nederlanders zijn het gewend dat het eten dat we mee nemen al gekookt is met ingrediënten die je in de supermarkt koopt. En het was best apart om te zien dat je een levend dier meeneemt om dat vervolgens te slachten en daarvan je lunch te maken. Maar goed over de lunch later meer...
Toen we aankwamen gingen we eerst een rondje maken over het terrein. Want de outreach werd bij een schoolgebouw gehouden waar alle mensen naar toe konden komen die in de omliggende dorpen wonen. Ik maakte natuurlijk ook foto's maar de Afrikaanse kinderen worden hierdoor magisch aangetrokken, want zodra je ook maar je fototoestel te voorschijn haalt komen ze aangerend en willen ze maar al te graag op de foto. We hadden dan ook binnen een paar minuten tientallen kinderen achter ons aan lopen. In de schaduw van een van de bomen verzamelden zich ook steeds meer vrouwen met hun baby's. Terwijl ze aan het wachten waren gingen ze zingen. Het klonk echt fantastisch. Dat zou je in Nederland nooit zien dat vrouwen beginnen te zingen om de wachttijd door te komen in de wachtkamer van de dokter. Uiteindelijk toen iedereen een beetje verzameld was werd er uitleg gegeven over de verschillende vaccinaties die zometeen gegeven zouden worden en hoe de procedure van de ochtend zal zijn. Het begon met het wegen van de baby's. Hiervoor werd een weeghaak aan een boom opgehangen en konden de moeders hun kind één voor één in een doek aan de weeghaak hangen om gewogen te worden. Ik stond hierbij en hielp de moeders om hun kind aan de weeghaak te hangen en vervolgens het gewicht af te lezen. Maaike was ondertussen bezig om alle kinderen in het registratieboek van St. Patrick op te schrijven en in hun healt pasport te noteren welke vaccinaties elk kind moest hebben. Na het wegen ging ik al meehelpen om de vaccinaties klaar te zetten. De DTP vaccinaties moesten gemengd worden en ik mocht hierbij helpen om ze te mengen. Was echt leuk om te doen. Toen het vaccineren begon werd ik op plaats zelfs gevraagd of ik niet ook een vaccinatie wou geven, maar daar heb ik maar nee op gezegd, want ik heb hier helemaal geen ervaring mee en ik vond het veiliger om eerst maar te kijken. Maar er komen nog een aantal andere outreaches dus misschien dat ik dan wel kan leren. Want op zich lijkt het mij wel leuk om te doen. Er waren echt ontzettend veel baby's die gevaccineerd moesten worden en natuurlijk moesten ze allemaal huilen alleen hebben ze hier in Afrika een ontzettend effectieve manier om hun baby gerust te stellen. Gewoon de borst eruit en de baby laten drinken... ;) Het is een heel natuurlijk iets, maar in Nederland is er toch een bepaalde schaamte aan verbonden, maar hier hebben de vrouwen er helemaal geen erg in. Het komt ook vaak voor dat het kind, als het al iets ouder is zelf de borst uit het shirt haalt en begint te drinken. Ik denk dat de reden waarom hier eigenlijk geen schaamte bij gevoeld wordt is, omdat borsten hier helemaal niet als lustobject gezien worden. Lustobjecten zijn billen en knieën.
Tegen 1 uur in de middag waren we klaar met vaccineren en konden we gaan lunchen. Twee vrouwen zijn de hele ochtend bezig geweest om de lunch voor te bereiden en wij kregen ook een bord aangeboden. Het was heerlijk... Verse kip met rijst en wat groente, beter kan niet. ;) Na de lunch gingen we weer naar huis en mochten we nog weer een half uurtje in de ambulance meehobbelen over de weg. Wat een belevenis. Haha. Maar we hadden wel geluk met het weer, want vanochtend toen we opgehaald werden kwam me toch een stortbui naar beneden, maar in het dorp waar we moesten zijn was het helemaal droog en scheen lekker het zonnetje. :)

Dat was het voor nu weer. Tot het volgende avontuur! ;)

Liefs en groetjes Eveline
Xx